...MİŞÇESİNE

Uçarmışçasına, özgürlüğe kanat çırparmışçasına

Ve beklermişçesine güneşin doğuşunu

Öyle umutla, öyle heyecanla uzaklaşmak

Sonsuzluğa açılmak istiyorum

Düşermişçesine bir kar tanesi gibi yeryüzüne

Öyle sakin, öyle yalpak 

Beyaz, bembeyaz hayallere tutunmak istiyorum

Uzak duran düşlere ulaşmak mesela

Uçsuz bucaksızlığın sonunu görerek

O sonu hissederek çabalamak

Pasifik'te saklı olsa da o düş

Pes etmeden, yılmadan ilerlemek istiyorum

Kıvılcım olup tutuşmak kimi zaman

Kimi zaman buz olup donmak

Ve haykırmak istiyorum dünyaya

İnsanmışçasına yaşamak

Aşıkmışçasına sevmek

Kardeşmişçesine sarılmak istiyorum!

Çok mu şey istiyorum?

ADI HAYAL OLSUN

ADI HAYAL OLSUN

Hayaller güzeldir. Olanı değil de olmasını istediğimizi düşünmek güzeldir. Kötülükleri görmez olur insan, üzüntüyü hissetmez olur. Kısa sürse de hissettirdikleri, etkileri kalıcı olur. Bir hayalle başlar mesela çoğu şey. Daha güzel günleri düşünmek, bizi mutlu edeni düşünmekle başlar. Hayata bir kez geldiğimizi ve onu istediğimiz gibi, bizim şekillendirdiğimiz biçimde yaşamamızın gerekliliğini öğretir bize hayal kurmak, mutluluğu öğretir.

Şimdi öncelikle bir soru sorun kendinize. 'Şuan gerçekten mutlu muyum ben?' diye.

Ardından da düşünün şimdi. Uzaklara, çok uzaklara gittiğinizi. Her şeyi arkanızda bırakıp, yeni ufuklara yelken açtığınızı düşünün. Ne anne ne baba olsun yanınızda, ne abi ne abla ne kardeş. Arkadaşlarınızı da bırakın bir süre arkanızda. Aile, eş, dost kavramlarını silip atın bir süreliğine. Yelken açtığınız yeni ufukları kucaklayın, onları sevin aile, eş, dost, akraba diye. Ülkenizi bırakın geride, vatandaşlığından çıkın bir süre. Dünyanın vatandaşı olduğunuzu düşünün. Pratikte olamasa da zihninizde kaldırın sınırları. Özgürlüğü 'özgürce' yaşamanın tadına varın. Hayatınızı başkalarına göre değil de sadece kendinize göre şekillendirdiğinizi düşünün. 'İşte ben buyum!' diyebilmeyi düşünün.

Hayali bile güzeldi değil mi? Kısa süreliğine de olsa olanı bir kenara bırakıp olmasını istediğimizi düşünmek güzeldi. Fakat biliyorum ki insan inandığı ve gerçekten istediği sürece önünde ciddi hiçbir engel kalmaz. Engeller de aşılmak için var olduğuna göre yaşamayı istediği hayata giden her yolda tüm engelleri aşacaktır insan.

Şimdi sizi mutlu eden bir şey düşünün. Adı hayal olsun.

En güzel hayaller sizin olsun.

#Gezi2Yaşında

Hayata gerçekten bir kere geliyoruz. Onu istediğimiz gibi yaşamak elimizde olduğu halde, aslında bazı şeylerin o kadar da zor olmadığını bildiğimiz halde her zaman yoğun ve çoğu zaman sıkıcı şehir hayatına, kurallara, pek çok sınırlara bağlıyoruz ya kendimizi, işte bunlardan bir gün kurtulmalı gerçekten insan. Sınırları olmayan bir dünyada, herhangi bir yere veya kişilere bağlı kalmadan, bazı şeylerden uzaklaşıp aslında her şeye daha da yakınlaşmak, 'dünya vatandaşı' olarak yaşayabilmek umuduyla..

- kutlu olsun emekçimin bayramı

" Çocuklar öldürülmesin 
şeker de yiyebilsinler "

      

                       Nazım Hikmet RAN 

BİR ÜLKE İSTERİM

Bir ülke isterim, hep bahar yaşanan topraklarında

Ne cayır cayır yakan güneşi olan, ne de tir tir titreten ayazı

Bakınca göklerine sonsuzluğu yaşatan

Uzak diyarlara taşıyan soluyunca havasını

İnsanlar isterim ülkemde, bulutlar misali

Öyle hafif, öyle özgür, öyle zararsız olan

Yeryüzünden aldığı su buharını bile,

Gerisin geri rahmet olup yeryüzüne yağdıran

Ağaçlar isterim, rengarenk açan çiçeklerini

Cenneti yaşatan bize, alıp götüren tüm güzelliklere

Ülkemde sokaklar isterim, içlerinde huzur

Ne hürriyeti için savaşsın biri

Ne de suçsuz yere yitip gitsin diğeri

Güzel günler isterim ülkemde, herkesin kardeşçe yaşadığı

Mazlumun ekmeğinde zalimin eli olmadığı

Özgürlük isterim, hak, hukuk, adalet isterim ülkemde

''Adaleti koruyan adalet'' isterim!

 

 

 

TEZATLAR ŞEHRİ

Hüzünlüydü yine İstanbul, bürünse de beyazlara

Kurtulamamıştı yine dertlerinden

Sövüyordu Tophane’ye, İstiklal’e

Sövüyordu Kadıköy’e, söyleniyordu Galata’ya

Hayat tüm hızıyla devam ediyordu içinde

Koşuşturuyordu yine insanlar

Ta Kartal’dan Yeşilköy’e

Aralık günüydü, kıştı, soğuktu

Yağıyordu kar inceden

Poyraz tekneleri dövüyordu

Beşiktaş’ı taşıyordu Üsküdar vapuru

Arnavutköy de Beykoz’u

Ziyafet çekiyordu Boğaz kenarında zengin çocuğu

Kimsesiz çocuk kuru bir ekmeği ziyafet sanıyordu

Kimi lüks arabasında

Kimi yalın ayaklarıyla yayan düşmüştü yola

Gönlünü eğlendirmeye giderken biri

Ailesine ekmek götürmenin derdindeydi diğeri

Beyazlar altında güzeldi İstanbul

Güzeldi Boğaz, güzeldi Çamlıca

Tezatların şehriydi ama burası

Biri öyleyken diğeri böyleydi

İşte bu yüzden hüzünlüydü İstanbul

Bu yüzden bitmiyordu dertleri