" Çocuklar öldürülmesin 
şeker de yiyebilsinler "

      

                       Nazım Hikmet RAN 

BİR ÜLKE İSTERİM

Bir ülke isterim, hep bahar yaşanan topraklarında

Ne cayır cayır yakan güneşi olan, ne de tir tir titreten ayazı

Bakınca göklerine sonsuzluğu yaşatan

Uzak diyarlara taşıyan soluyunca havasını

İnsanlar isterim ülkemde, bulutlar misali

Öyle hafif, öyle özgür, öyle zararsız olan

Yeryüzünden aldığı su buharını bile,

Gerisin geri rahmet olup yeryüzüne yağdıran

Ağaçlar isterim, rengarenk açan çiçeklerini

Cenneti yaşatan bize, alıp götüren tüm güzelliklere

Ülkemde sokaklar isterim, içlerinde huzur

Ne hürriyeti için savaşsın biri

Ne de suçsuz yere yitip gitsin diğeri

Güzel günler isterim ülkemde, herkesin kardeşçe yaşadığı

Mazlumun ekmeğinde zalimin eli olmadığı

Özgürlük isterim, hak, hukuk, adalet isterim ülkemde

''Adaleti koruyan adalet'' isterim!

 

 

 

TEZATLAR ŞEHRİ

Hüzünlüydü yine İstanbul, bürünse de beyazlara

Kurtulamamıştı yine dertlerinden

Sövüyordu Tophane’ye, İstiklal’e

Sövüyordu Kadıköy’e, söyleniyordu Galata’ya

Hayat tüm hızıyla devam ediyordu içinde

Koşuşturuyordu yine insanlar

Ta Kartal’dan Yeşilköy’e

Aralık günüydü, kıştı, soğuktu

Yağıyordu kar inceden

Poyraz tekneleri dövüyordu

Beşiktaş’ı taşıyordu Üsküdar vapuru

Arnavutköy de Beykoz’u

Ziyafet çekiyordu Boğaz kenarında zengin çocuğu

Kimsesiz çocuk kuru bir ekmeği ziyafet sanıyordu

Kimi lüks arabasında

Kimi yalın ayaklarıyla yayan düşmüştü yola

Gönlünü eğlendirmeye giderken biri

Ailesine ekmek götürmenin derdindeydi diğeri

Beyazlar altında güzeldi İstanbul

Güzeldi Boğaz, güzeldi Çamlıca

Tezatların şehriydi ama burası

Biri öyleyken diğeri böyleydi

İşte bu yüzden hüzünlüydü İstanbul

Bu yüzden bitmiyordu dertleri