TEZATLAR ŞEHRİ

Hüzünlüydü yine İstanbul, bürünse de beyazlara

Kurtulamamıştı yine dertlerinden

Sövüyordu Tophane’ye, İstiklal’e

Sövüyordu Kadıköy’e, söyleniyordu Galata’ya

Hayat tüm hızıyla devam ediyordu içinde

Koşuşturuyordu yine insanlar

Ta Kartal’dan Yeşilköy’e

Aralık günüydü, kıştı, soğuktu

Yağıyordu kar inceden

Poyraz tekneleri dövüyordu

Beşiktaş’ı taşıyordu Üsküdar vapuru

Arnavutköy de Beykoz’u

Ziyafet çekiyordu Boğaz kenarında zengin çocuğu

Kimsesiz çocuk kuru bir ekmeği ziyafet sanıyordu

Kimi lüks arabasında

Kimi yalın ayaklarıyla yayan düşmüştü yola

Gönlünü eğlendirmeye giderken biri

Ailesine ekmek götürmenin derdindeydi diğeri

Beyazlar altında güzeldi İstanbul

Güzeldi Boğaz, güzeldi Çamlıca

Tezatların şehriydi ama burası

Biri öyleyken diğeri böyleydi

İşte bu yüzden hüzünlüydü İstanbul

Bu yüzden bitmiyordu dertleri